Sprzyjające zewnętrzne otoczenie polskiej gospodarki
Zewnętrzne otoczenie polskiej gospodarki w 2018 roku powinno nadal sprzyjać rozwojowi Grupy Kapitałowej Banku. Europejski cykl polityczny w 2018 roku powinien być spokojniejszy niż w 2017 roku, a kluczowym źródłem ryzyka politycznego wydają się być obecnie zaplanowane na marzec wybory parlamentarne we Włoszech (inne źródła ryzyka politycznego to dalsze negocjacje w kwestii brexitu, napięcia pomiędzy rządem centralnym a władzami regionalnymi w Hiszpanii, czy przedłużający się proces tworzenia rządu w Niemczech). Dodatkowym źródłem niepewności pozostają narastające nierównowagi na rynkach aktywów. Wskaźniki wyprzedzające wskazują, że poprawa koniunktury zapoczątkowana w Europie pod koniec 2016 roku powinna być kontynuowana, przy czym, podobnie jak w drugiej części 2017 roku, większą rolę w strukturze wzrostu PKB odgrywać będzie popyt wewnętrzny, co wskazuje na wkraczanie cyklu koniunkturalnego w dojrzałą fazę ekspansji. Według bazowego scenariusza dynamika PKB w strefie euro powinna nieznacznie spowolnić (do 2,3% w 2018 roku z 2,5% w 2017 roku). W 2018 roku wsparciem dla kontynuacji ekspansji gospodarczej w Europie powinno być utrzymywanie łagodnej polityki pieniężnej EBC. Negatywnym czynnikiem może być wzrost cen surowców (i inflacji ogółem), ograniczający realną siłę nabywczą konsumentów i zwiększający presję kosztową na przedsiębiorstwa.
Amerykańska gospodarka powinna być wspierana przez uchwaloną w grudniu 2017 roku reformę podatkową oraz zapowiadany plan inwestycji infrastrukturalnych (dynamika PKB w USA prawdopodobnie przyspieszy do 2,7% z 2,3% w 2017 roku). Czynnikiem ryzyka pozostają zmiany kursu walutowego oraz potencjalnie zbyt duża skala oraz tempo podwyżek stóp procentowych Fed (wg projekcji Fed z grudnia 2017 roku jego członkowie oczekują trzech podwyżek w 2018 roku). W obliczu znaczącego zaangażowania amerykańskich gospodarstw domowych i firm w rynek kapitałowy dodatkowym źródłem ryzyka dla gospodarki mogłyby się okazać ewentualne silne lub trwałe spadki na amerykańskich giełdach.
Wzrost cen surowców stanowi pozytywny czynnik dla wielu gospodarek wschodzących. W Chinach oczekuje się kontynuacji strukturalnego spowolnienia wzrostu gospodarczego, niemniej dobra kondycja światowej gospodarki i rezerwy w zakresie polityki fiskalnej oraz pieniężnej powinny umożliwić uniknięcie scenariusza „twardego lądowania”. Utrzymanie silnego wzrostu gospodarczego oraz stopniowe umacnianie się inflacji powodują zmiany w polityce pieniężnej głównych banków centralnych. W USA spodziewana jest kontynuacja podwyżek stóp procentowych, a w strefie euro najprawdopodobniej w 2018 roku zostanie podjęta decyzja o zakończeniu programu skupu aktywów QE (kontynuowane będą reinwestycje środków z zapadających papierów).
Stabilny wzrost gospodarczy
2018 rok powinien przynieść utrzymanie wzrostu gospodarczego na poziomie zbliżonym do dynamiki PKB w 2017 roku. Struktura wzrostu gospodarczego ulegać powinna dalszej zmianie w kierunku rosnącego udziału inwestycji kosztem obniżenia wkładu konsumpcji prywatnej. Chociaż wzrost inwestycji powinien być w głównej mierze stymulowany wzrostem nakładów w sektorze publicznym (intensyfikacja absorpcji środków z UE), to wysokie wykorzystanie mocy produkcyjnych i dążenie do wzrostu wydajności powinny także prowadzić do ożywienia inwestycji prywatnych. Silny popyt wewnętrzny powinien pozytywnie wpływać na wzrost importu. Pomimo tego, wkład eksportu netto do wzrostu powinien pozostać nieznacznie dodatni, odzwierciedlając silny wzrost eksportu towarów i strukturalny wzrost nadwyżki w wymianie usług. Dynamika konsumpcji prywatnej może stopniowo wyhamować odzwierciedlając wygasanie wygładzonego w czasie efektu programu 500+ oraz wzrost inflacji. Rozgrzany rynek pracy i historycznie dobre nastroje konsumentów powinny sprawiać jednak, że konsumpcja prywatna pozostanie istotnym źródłem wzrostu gospodarczego.
Sytuacja na rynku pracy
2018 rok najprawdopodobniej przyniesie dalsze narastanie nierównowagi na rynku pracy. Pomimo utrzymywania się silnego wzrostu popytu na pracę, skalę wzrostu zatrudnienia w coraz większym stopniu ograniczać będą czynniki podażowe (wyczerpywanie się zasobów wolnej siły roboczej). Czynniki te prowadzić będą do dalszego narastania presji płacowej i przyspieszenia nominalnego wzrostu wynagrodzeń, zwłaszcza w sektorze przedsiębiorstw. Stopa bezrobocia powinna pozostać w trendzie spadkowym, którego siła będzie jednak słabła. Stopa bezrobocia rejestrowanego na koniec 2018 roku może obniżyć się poniżej 6%.
Wzrost inflacji CPI
Na początku 2018 roku inflację CPI obniżać będą efekty wysokiej bazy. Od marca 2018 roku inflacja powinna powrócić do trendu wzrostowego, około połowy roku przekraczając cel inflacyjny NBP (tj. 2,5% r/r). Głównym czynnikiem generującym wzrost inflacji będzie inflacja bazowa odzwierciedlająca m.in. wzrost cen usług wynikający z wyższych kosztów pracy. Wzrostowy trend inflacji powinien wyhamować w drugiej połowie 2018 roku, w dużej mierze za sprawą statystycznych efektów wysokiej bazy odniesienia. Oczekuje się, że w całym 2018 roku inflacja CPI pozostawać będzie w granicach dopuszczalnych wahań od celu inflacyjnego NBP, a na koniec 2018 roku wyniesie nieznacznie poniżej 2,0% r/r.
Stopy procentowe bez zmian
Pomimo kontynuacji silnego wzrostu gospodarczego i utrzymywania się inflacji w pobliżu celu inflacyjnego, Rada Polityki Pieniężnej najprawdopodobniej pozostawi stopy procentowe NBP bez zmian przez cały 2018 rok. Za stabilizacją stóp procentowych przemawia zmieniona funkcja reakcji RPP (z wyższą niż historycznie wagą wzrostu PKB oraz postrzeganiem bieżącego poziomu stóp procentowych za neutralny), umocnienie kursu złotego, utrzymywanie stabilnej nadwyżki na rachunku obrotów bieżących, względnie stabilna sytuacja na rynku nieruchomości mieszkaniowych oraz – jak na razie – brak wyraźnych symptomów przekładania się silniejszej presji płacowej na inflację.
Stabilny wzrost kredytów i wyhamowanie wzrostu depozytów
Rosnące wymogi regulacyjne (wyższe wymogi kapitałowe, wprowadzenie MSSF 9) w połączeniu z ograniczeniem oprocentowania środków na rachunku rezerwy obowiązkowej NBP oznaczają, że pomimo trwającej ekspansji gospodarczej wspieranej niskim poziomem stóp procentowych (i rosnącego popytu na kredyt) dynamika kredytów w całym sektorze bankowym pozostanie umiarkowana. Pomimo silnego spadku potencjału do rozszerzania akcji kredytowej całego sektora wysoki popyt może skłonić pojedyncze banki (z wyższym poziomem funduszy własnych lub emitujących dług podporządkowany) do aktywniejszego udzielania kredytów. Wysoka dynamika funduszu płac, a także utrzymujący się silny wzrost sprzedaży (krajowej i eksportowej) powinny się przyczynić do nieznacznego przyspieszenia dynamiki depozytów. Scenariusz stabilnych stóp procentowych NBP oznacza, że najprawdopodobniej nadal obserwowany będzie odpływ depozytów terminowych gospodarstw domowych i wzrost zainteresowania ze strony gospodarstw domowych wobec alternatywnych form oszczędzania, w tym akcji, jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych oraz nieruchomości.